A ty gdzie dziś będziesz spać?

Budzisz się w krzakach na czyimś polu. Blady świt, a słońce już piłuje. Przed namiotem stoi gość na koniu i coś bełkocze po rosyjsku. Gdzie położysz się tego dnia spać? Pod gołym niebem, czy w czterogwiazdkowym hotelu? Jak głosi klasyka polskiej muzyki rozrywkowej – wszystko może zdarzyć się i właśnie to w spontanicznym podróżowaniu jest najlepsze.

Wróćmy jednak do dzisiejszego ranka. Gość na koniu miał oczywiście pokojowe zamiary: spytał, jak się spało i życzył szerokiej drogi. Przed nami największe kazachskie miasto – Ałmaty. Półtora miliona mieszkańców jak na Azję Centralną robi wrażenie, więc decydujemy się nie wjeżdżać do niego ot tak, tylko odrobinę się do tego przygotować. Napotkani w Biszkeku cykliści radzili sprawdzony kontakt z portalu Warmshowers – pilota linii Air Astana. Facet przez część roku lata, a przez drugą część jeździ na rowerze po świecie. Czasem też siedzi w mieście i gości innych rowerzystów. Nie odmawia nikomu, zawsze znajdzie się kawałek podłogi. Takiej rekomendacji dwa razy powtarzać nam nie trzeba, skontaktowaliśmy się i wstępnie zaklepaliśmy sobie miejsce.

Przed wjazdem w miejską dżunglę nabieramy sił. Ruska puszka rybna trzymana na czarną godzinę znika w mig. Wysyłamy jeden sms do naszego pilota, cisza. Próbujemy pod inny numer, cisza. No nic, przedzwonimy jak już będziemy w mieście. Dzwonimy raz, drugi, trzeci, nic z tego. Cóż, to już taki urok darmowych noclegów. Zaglądamy na Couchsurfing, a nuż.

„O, odpisał jeden facet.” – zagaduje Mażna. Nie wiedzieć czemu na jej konto zawsze przychodzi więcej zaproszeń. „Przykro mi bardzo moi drodzy, nie mogę was ugościć, ale jeśli byście chcieli mogę wam zaoferować noc w hotelu. Moja firma ma tam zawsze zaklepane jakieś pokoje, czasem nikt ich nie wykorzystuje, a szkoda żeby się zmarnowały”. Hotel Grand Aiser. Googlamy… Ooo żesz! Cena za noc w najtańszym pokoju: ponad 700PLN! Podjeżdżamy pod ogromne gmaszysko w stylu kazachskiego prosperity.  I tu włącza się mój wrodzony sceptycyzm: że niby mamy się tam wpakować z usyfionymi rowerami, w jeszcze bardziej usyfionych ciuchach?! Mażnie jednak świecą się oczy i już wiem, gdzie będziemy dziś spali, o ile oczywiście to wszystko wypali.

tutaj kilka słów od Mażny: „podczas gdy sceptyczny Janek siedział na parkingu pośród Mercedesów i Lexusów pilnując naszych rowerów, ja udałam się do recepcji i pokazałam kartkę z nabazgranym nazwiskiem naszego dobrodzieja. Faktycznie, przed chwilą dokonano rezerwacji dla tej osoby. Pokrótce wyjaśniłam sytuację, poinformowałam, że przyjechaliśmy na rowerach, i zapytałam, gdzie mamy je zaparkować na noc. Recepcjonista zachował pełen profesjonalizm ignorując moje brudne paznokcie i tłuste włosy, a następnie wskazał mały składzik. Pozostało mi jedynie ustalić, czy nazajutrz przysługuje nam jeszcze śniadanie (tak), o której godzinie mamy się wynieść (o 12, no, max o 13), upewnić się, czy na pewno nie będziemy musieli za to wszystko zapłacić (nie będziemy musieli), i już mogliśmy korzystać do naszego pokoju.”

Dzięki Couchsurfingowi już raz spaliśmy w luksusowym akademiku w Turcji, ale dzisiejszy nocleg jak na razie przebija wszystko.

Marzena: „a w imię zasady, że darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby, ani słowem nie zamierzam marudzić na temat skromnie wyposażonego barku, kiepskiego widoku z okna, zbyt krótkiej wanny, w której nie mogłam wyciągnąć nóg, kanału Cartoon Network tylko w języku rosyjskim, czy innych drobnych niedoróbek typu krzywo zamontowane gniazdka, urwane trzymadełko do prysznica czy kilka przepalonych żarówek.”

Cóż, z jednym noclegiem w hotelu na pięć miesięcy i dziewięć dni raczej nie będziemy drugą Fashionelką, czy Kominkiem. Wiemy jednak jedno: tak naprawdę prawdziwy lajfstajl to podróże, więc zapraszamy państwa na fotowycieczkę po kazachskich luksusach.