Współpraca

Oboje urodziliśmy się w tym samym mieście, w Łodzi, w tym samym roku 1985, wychowywaliśmy się w tej samej dzielnicy. Jednak do naszego pierwszego spotkania doszło dopiero kilkanaście lat później w 2006 roku, gdy oboje trafiliśmy do Studenckiego Radia „Żak” Politechniki Łódzkiej w poszukiwaniu naszego powołania, i gdzie spędziliśmy kilka najlepszych lat naszego życia. Ale zanim się spotkaliśmy, każde z nas osobno, i w nieco odmiennych okolicznościach, zarażało się bakcylem podróży.

    Janek jako ośmiolatek, wraz z rodzicami załapał się na kilka niesamowitych wyjazdów, dzięki mamie, która w ramach swojej kariery naukowej rozstawała się czasami z krajem na dłużej. Kiedyś uparł się, że chce zobaczyć Ocean Spokojny, i zmusił rodziców do „nagniatania” kilka tysięcy kilometrów samochodem z Detroit/Michigan na zachodnie wybrzeże USA. Kilka lat później przejechali wschodnie wybrzeże Australii. To właśnie stąd wzięła się w Janku miłość do „road tripów” oraz tęsknota za dłuższymi, niespiesznymi podróżami.

   W tym samym czasie mała Marzenka siedziała w Polsce, w Łodzi, i w epoce sprzed Google Maps, spędzała godziny wertując atlasy geograficzne i zadziwiając dziadków encyklopedyczną wiedzą na temat nazw państw, stolic czy pasm górskich. Gdy miała dwanaście lat pojechała autokarem na typową, zorganizowaną przez biuro podróży wycieczkę do Hiszpanii, i doszła do wniosku, że nie chce powtarzać tego doświadczenia. W czasach licealnych jej głowę rozpalała wizja przejechania Koleją Transsyberyjską aż do Władywostoku, a także marzenia o podróży do Indii, by przywieźć stamtąd bajecznie kolorowe, piękne, i legendarnie tanie ciuchy. Minęło sporo lat, by pojawiła się realna perspektywa odbycia podróży, a nie tylko palcem po mapie. W międzyczasie jednak oba te kierunki spadły z listy jej priorytetów.

Marzena

   W Łodzi skończyłam socjologię, z dość egzotyczną i nie zapowiadającą zawodowego sukcesu specjalizacją o nazwie „aktywizacja społeczności lokalnych”, by następnie ku własnemu zaskoczeniu trafić na trzy lata do firmy doradczej PwC. Regularny przypływ przyzwoitej gotówki pozwolił na realizację części planów podróżniczych i poznanie ich smaku. Z drugiej strony – te trzy, maksymalnie cztery tygodnie urlopu pozostawiały ogromny niedosyt. Potem przyszła zmiana pracy, na jeszcze ciekawszą i dającą mnóstwo satysfakcji. Postanowienie, by „rzucić to wszystko” nie przyszło mi łatwo, bo rezygnacja z pasjonującej pracy dla zrealizowania innych pasji należy raczej do kategorii tych trudnych decyzji… W wymiarze praktycznym, taka decyzja to również wyłamanie się ze schematu tak zwanej stabilizacji życiowej: praca-kariera-pieniądze-lancze na mieście itd. Jak to wyjaśnić znajomym, czy rodzinie, zwłaszcza w czasach powszechnej niepewności, kryzysu, rosnącego bezrobocia i katastroficznych prognoz? Cóż, tutaj z pomocą przychodzą takie cechy mojego charakteru, jak przekora, skłonność do stawiania wszystkiego na jedną kartę, chęć udowodnienia innym że dam radę! ja wam pokażę! A najważniejsze, że ostatnio dorobiłam się takiego wewnętrznego przekonania, że ja po prostu sobie poradzę. A we dwoje? Tym bardziej!

   Poza tym, co jeszcze mogę o sobie powiedzieć? Uwielbiam robić zdjęcia, w czasie wyjazdów nie rozstaję się z aparatem, starając się uwiecznić wszystko, co tylko mnie zaintryguje, a to wzbudza czasem śmiech, a czasem irytację otoczenia. W obserwowaniu świata pomaga mi perspektywa, jaką zyskałam dzięki studiom socjologicznym. Z lubością wychwytuję wszelkie wątki genderowe czy trudne do wychwycenia drobiazgi wynikające z różnic kulturowych. Jak coś bardzo mi się nie podoba, to głośno to manifestuję,  nie unikam konfrontacji, jeśli tego wymaga obrona moich poglądów. Czasem wychodzą z tego bardzo zaskakujące sytuacje…

Janek

   Gdyby spojrzeć na mnie z perspektywy testów badających predyspozycje, powiedziałbym o sobie: muzykalna, humanistyczna dusza. Mimo to, idąc na studia, z pragmatycznych względów wybrałem Politechnikę. Byłem jeszcze w trakcie studiów informatycznych, gdy trafiłem do radia i poznałem zupełnie inny świat – magię słowa mówionego. Zaczynałem w studenckim Żaku, a potem trafiłem do radia Planeta FM, gdzie przeszedłem radiową newsroomową ścieżkę od reportera, przez prezentera serwisów informacyjnych po szefa redakcji. Ale potem przyszedł kolejny zwrot, wyprowadzka z Łodzi do Warszawy, i kolejna zmiana. Od ponad dwóch lat pracuję w bankowym IT, dbając o prawidłowy przepływ grubych milionów. Moje CV wygląda „zaskakująco”. Podejrzewam, że niewielu jest radiowców-informatyków.